کارخانه‌های عظیم تولیدی غذای کارخانه‌ایی چجوری دارند می‌جنگند ؟
نتیجه در کدام جهت داره پیش میره ؟
قانون استفاده از افزودنی شیمیایی در غذا و نوشابه در امریکا و انگلیس کی عوض‌میشه ؟
ریسرچ مقاله از Financial Times مورخ ۲۲.۵.۲۴
نان و غذا و نوشابه کارخانه‌ایی شما را چاق می‌کنه – دیابت – سرطان و آلزایمر میاره
و همزمان کمبود مواد مفید غذایی دارید .
‘انکار، محکوم کردن، تأخیر’: نبرد بر سر خطرات غذاهای فراوری‌شده.
وقتی 15 سال پیش، دانشمند تغذیه برزیلی، کارلوس مونتیرو، اصطلاح “غذاهای فراوری‌شده” را ابداع کرد، او چیزی را که خود “پارادایم جدید” برای ارزیابی تأثیر رژیم غذایی بر سلامتی می‌نامد، پایه‌گذاری کرد.
مونتیرو متوجه شده بود که با وجود کاهش هزینه‌های خانوارهای برزیلی برای شکر و روغن، نرخ چاقی در حال افزایش است. این پارادوکس می‌تواند با مصرف بیشتر غذاهایی که سطوح بالایی از فرآوری را پشت سر گذاشته‌اند، مانند اضافه کردن مواد نگهدارنده و طعم‌دهنده‌ها یا حذف یا اضافه کردن مواد مغذی، توجیه شود.
اما مقامات بهداشتی و شرکت‌های غذایی این ارتباط را رد کردند، مونتیرو به FT می‌گوید. “[این‌ها] افرادی هستند که تمام عمرشان را صرف این فکر کرده‌اند که تنها ارتباط بین رژیم غذایی و سلامتی، محتوای مواد مغذی غذاهاست. نباید صرفا به مواد مغذی موجود در غذاها اکتفا کرد. فاکتورهای دیگری هم در سالم بودن غذا نقش دارند.
سیستم طبقه‌بندی غذایی مونتیرو، “NOVA”، نه تنها محتوای غذایی را ارزیابی می‌کرد بلکه فرآیندهایی که غذاها قبل از رسیدن به بشقاب ما طی می‌کنند را هم بررسی می‌کرد. این سیستم زمینه‌ساز دو دهه تحقیق علمی بود که مصرف UPF یا غذای کارخانه‌ایی را با چاقی، سرطان و دیابت مرتبط می‌کرد.
مطالعات بر رویUPF یا غذای کارخانه‌ایی نشان می‌دهند که این فرآیندها غذایی تولید می‌کنند که از میان‌وعده‌ها تا غلات صبحانه و غذاهای آماده را شامل می‌شود. این مواد در کنار نداشتن مواد مغذی لازم برای افراد، آن‌ها را تحریک می‌کنند تا بیشتر از این غذاها مصرف کنند.
یک دستور غذا ممکن است، به عنوان مثال، سطحی از کربوهیدرات و چربی داشته باشد که سیستم پاداش مغز را تحریک کند، به این معنا که برای حفظ لذت خوردن آن باید بیشتر مصرف کنید.
در سال 2019، دانشمند متابولیسم آمریکایی، کوین هال، یک مطالعه انجام داد که در آن افرادی که رژیم غذایی فرآوری نشده می‌خوردند با کسانی که به مدت دو هفته یک رژیم غذایی UPF (غذای فوق فراوری شده) داشتند مقایسه میشدند. هال دریافت که افرادی که رژیم غذایی فراوری‌شده می‌خوردند، حدود 500 کالری بیشتر در روز مصرف می‌کردند، چربی و کربوهیدرات بیشتری داشتند، پروتئین کمتری مصرف می‌کردند – و وزن اضافه می‌کردند.
غذای فراوری شده کارخانه‌ای : هورمونبیشتر خوردن را تحریک می‌کنه –امراضی که میاره – شامل دیابت – سرطان – الزایمر – این ریسرچ تا اینجا باعث شده شرکت‌های تولیدی چجوری بجنگند؟؟
بحث‌های مربوط به غذا و بهداشت عمومی را به شکلی تازه مطرح کرده و منجر به ایجاد کتاب‌ها، کمپین‌های سیاست‌گذاری و مقالات علمی شده است.
این مسئله چالش ملموسی برای مدل کسب‌وکار صنعت غذا ایجاد کرده است، چرا که این نوع غذاها برای آن‌ها بسیار سودآور هستند.
صنعت غذا با یک کمپین شدید علیه مقررات پاسخ داده است. خیلی از کارخانه‌ها با لابی گری و استفاده از برچسب‌های فریب دهنده محصولات خود را می‌فروشند.
تحلیل روزنامه فایننشال تایمز یکی از معتبرترین خبرگزاری‌های جهان در مورد این موضوع:
داده‌های لابی‌گری در آمریکا که توسط سازمان غیرانتفاعی Open Secrets جمع‌آوری شده، نشان می‌دهد که شرکت‌های مرتبط با غذا و نوشیدنی‌های غیر الکلی در سال 2023 مبلغ 106 میلیون دلار برای لابی‌گری خرج کرده‌اند که تقریباً دو برابر هزینه‌های صنایع تنباکو و الکل با هم است.
هزینه‌های سال گذشته 21 درصد بیشتر از سال 2020 بود که این افزایش عمدتاً به دلیل لابی‌گری مرتبط با فرآوری غذا و شکر بوده است.
ادامه جنگ کار خانه‌های غذای فراوری شده با ریسرچ علمی : تولید شک و شبه
در ادامه استفاده از تاکتیک‌های مشابه شرکت‌های سیگارسازی، صنعت غذا نیز تلاش کرده است با ایجاد شک و تردید در تحقیقات دانشمندانی مانند مونتیرو، از مقررات جلوگیری کند.
بری اسمیت، مدیر مؤسسه فلسفه دانشگاه لندن و مشاور شرکت‌ها در زمینه تجربه چندحسی غذا و نوشیدنی، می‌گوید: “استراتژی‌ای که من می‌بینم صنعت غذا استفاده می‌کند این است: انکار، محکوم کردن و تأخیر.”
تا حالا این استراتژی موفق بوده است. تنها تعداد کمی از کشورها، از جمله بلژیک، اسرائیل و برزیل، در راهنمای غذایی خود به غذاهای فراوری‌شده اشاره می‌کنند. اما با افزایش شواهد مربوط به غذاهای فراوری‌شده، کارشناسان بهداشت عمومی می‌گویند تنها سوال این است که این شواهد چگونه به مقررات تبدیل می‌شود.
ژان آدامز، استاد بهداشت عمومی تغذیه در واحد اپیدمیولوژی MRC در دانشگاه کمبریج، می‌گوید: ”باید مسائل مربوط به غذاهای فوق فراوری شده را به صورت ساده و قابل فهم برای مردم توضیح دهیم تا این غذاها را به سادگی تشخیص دهند.“
صنعت غذا، که توسط شرکت‌های بزرگ جهانی مانند نستله، پپسی‌کو، مارس و کرافت هاینز تسلط یافته، دوست دارد خود را به عنوان متعهد به بهداشت عمومی معرفی کند. پاول بولک، رئیس نستله، در نشست سالانه شرکت در آوریل به سرمایه‌گذاران گفت:“استراتژی ما کاملاً در مورد تغذیه، بهداشت و سلامتی است“.
حامیان این صنعت اشاره می‌کنند که نوآوری‌ها در فرآوری غذا در قرن بیستم نه تنها غذا را مقرون‌به‌صرفه‌تر و در دسترس‌تر کرد، بلکه محصولات مفیدی مانند شیرین‌کننده‌های بدون شکر و شیر غنی‌شده با پروتئین ایجاد کرد.
نستله در بیانیه‌ای اعلام کرد که فرآوری غذا امکان تغییر در دستورالعمل‌ها را برای افزودن غلات کامل و فیبر به غذا فراهم کرده و در عین حال شکر، نمک و چربی اشباع را کاهش داده است. “ما نباید از نقش حیاتی آن در ارائه محصولات ایمن، مغذی، با کیفیت بالا و مقرون‌به‌صرفه در سراسر جهان چشم‌پوشی کنیم.”
پپسی‌کو در بیانیه‌ای گفت که هدفش “بهبود پروفایل تغذیه‌ای اصلی محصولات” و استفاده از مواد متنوع‌تر برای “برآورده کردن نیازها و ترجیحات غذایی مختلف” است.
کرافت هاینز به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.
اما همانطور که پژوهشگران بیشتر درباره ارتباط بین غذاهای فراوری‌شده و نتایج نامطلوب سلامتی آموخته‌اند، شرکت‌ها بیشتر در مورد این خطرات سکوت کرده‌اند و اجازه داده‌اند انجمن‌های تجاری که به نمایندگی از آن‌ها صحبت می‌کنند، به شدت علیه اعتبار این پژوهش‌ها استدلال کنند.
فدراسیون غذا و نوشیدنی بریتانیا استدلال می‌کند که هیچ تعریف قانونی برای غذاهای فرآوری‌شده یا فراوری نشده وجود ندارد و مصرف‌کنندگان در درک تفاوت‌ها دچار مشکل هستند. یک سخنگو گفت: “نگرانی ما در مورد مفهوم غذای فراوری‌شده این است که به راهنمای رژیم غذایی فعلی دولت یا مقررات ایمنی غذا که بر اساس علم دقیق و توسط کمیته‌های متخصص و مستقل ارزیابی شده‌اند، مرتبط نیست.”
دیوید چاورن، رئیس انجمن برندهای مصرف‌کننده آمریکا، می‌گوید که شرکت‌های غذایی در تلاش هستند تا به این بحث‌ها منطق بدهند. چاورن می‌گوید این تحقیقات “حاوی نگاهی ضدشرکتی” است و حس کاذبی ایجاد می‌کند که شرکت‌ها چیزی را از مصرف‌کنندگان پنهان می‌کنند. “صنعت خودش را به شدت شفاف می‌بیند. اطلاعات گسترده‌ای درباره مواد تشکیل‌دهنده روی بسته‌بندی‌ها وجود دارد”، او اضافه می‌کند.
ادامه جنگ کار خانه‌های غذای فراوری شده در انگلیس با ریسرچ علمی : پول خرج کردن
برای دهه‌ها، صنعت به طور پنهانی پول زیادی را به بخش‌های پیشرو در علوم غذایی و تغذیه در دنیا تزریق کرده است.
رابرت وان دی نورت، معاون دانشگاه ریدینگ، می‌گوید: “ما با صنعت غذا همکاری می‌کنیم تا بتوانیم تحقیقات بیشتری انجام دهیم که تاثیر فوری بر رژیم غذایی و سلامت مردم داشته باشد. ما می‌خواهیم کار ما روی قفسه‌های سوپرمارکت باشد، نه فقط در کتابخانه.”
سخنگوی مارس گفت که این بودجه برای حمایت از طیف گسترده‌ای از پروژه‌های علمی، عمدتاً برای حمایت از تسهیلات پژوهشی کاکائو ریدینگ بوده است،
در حالی که پپسی‌کو گفت که تحقیقات در زمینه عمر مفید و کیفیت محصولات و سایر موارد را تامین مالی کرده است.
آنا گیلمور، هم‌مدیر مرکز بهداشت عمومی قرن بیست و یکم در دانشگاه بث، می‌گوید که این ارتباطات با دانشمندان به صنعت کمک می‌کند تا “شک ایجاد کند”، با تامین مالی تحلیل‌هایی که شرکت‌ها را تبرئه می‌کنند یا نشان می‌دهند که پرونده علیه آن‌ها اثبات نشده است.
یک بررسی در سال 2018 از مطالعاتی که سیستم نوا مونتیرو را مورد انتقاد قرار داده بودند، نشان داد که نویسندگان عمدتاً با صنعت غذاهای فراوری‌شده ارتباط دارند.
دانشمندان در سرویس تحقیقات کشاورزی دولت آمریکا مطالعه دیگری را رهبری کردند که نشان می‌داد می‌توان یک رژیم غذایی سالم با 91 درصد کالری از غذاهای فراوری‌شده ساخت. نویسندگان این مطالعه با صنعت سویا، شرکت سس‌ها و طعم‌دهنده‌ها مک‌کورمیک، و مالک غذاهای رژیم اتکینز، Simply Good Foods، ارتباط داشتند.
نهادهای نظارتی نیز با برخی از این شرکت‌ها ارتباط دارند. یک بررسی از تعارض منافع در قوانین غذایی بریتانیا نشان داد که 9 نفر از 15 عضو کمیته مشورتی علمی تغذیه دولت (SACN) از صنعت غذاهای فراوری‌شده بودجه دریافت کرده‌اند.
SACN در تابستان گذشته نتیجه‌گیری کرد که “نااطمینانی‌هایی در مورد کیفیت شواهد موجود” درباره غذاهای فراوری‌شده وجود دارد، زیرا مطالعات عمدتاً مشاهده‌ای بوده و عوامل مداخله‌گر مانند مصرف انرژی، شاخص توده بدنی، سیگار کشیدن و وضعیت اجتماعی-اقتصادی ممکن است در نظر گرفته نشده باشند.
تیم لانگ، استاد مرکز سیاست غذایی دانشگاه سیتی که این بررسی را رهبری کرد، می‌گوید: “مقاومت و حملات متقابل تعجب‌آور نیست.” او می‌گوید که یک “گذار اپیدمیولوژیکی” که توسط صنعت غذا هدایت می‌شود، دهه‌هاست در حال وقوع است، که در آن کشورها با ثروتمندتر شدن از رژیم‌های غذایی ساده و کامل فاصله می‌گیرند.
او می‌گوید: “این همان چیزی است که صنعت غذا آن را جشن گرفته و تبلیغ کرده است. و حالا آن‌ها با مشکلاتی که خودشان ایجاد کرده‌اند، مواجه شده‌اند. همه چیزهایی که به عنوان موفقیت اعلام می‌کردند، اکنون به عنوان نقص دیده می‌شوند.”
ادامه جنگ کار خانه‌های غذای فراوری شده در امریکابا ریسرچ علمی : پول بی حساب خرج کردن
این داستان در آمریکا نیز مشابه است، تا جایی که مطالعه کوین هال دولت آمریکا را وادار کرد تا اثرات غذاهای فراوری‌شده بر سلامت عمومی را برای گنجاندن احتمالی در دور بعدی راهنمای رژیم غذایی ملی بررسی کند.
یک لابی‌گر در یک گروه تجاری برجسته غذایی در واشنگتن به FT (روزنامه فایننشال تایمز یکی از معتبرترین خبرگزاری‌های جهان) گفته است که جلوگیری از ورود غذاهای فراوری‌شده به این راهنماها (برچسب‌های مشخص کنند محتوا روی محصول)، هدف اصلی این گروه است.
راهنمای فعلی در آمریکا بر اساس مواد مغذی فردی است، که به این معنی است که شرکت‌ها می‌توانند غذاهایی را برای برآورده کردن این نیازها فرمول‌بندی کنند. غذاهایی که در برنامه یارانه‌ای ناهار مدارس ملی آمریکا سرو می‌شوند، شامل غذاهای فراوری‌شده‌ای مانند Lunchables کرافت هاینز و Walking Tacos پپسی‌کو هستند.
علاوه بر این، طبق گفته یک سازمان غیرانتفاعی دیگر به نام US Right To Know، نه نفر از 20 عضو کمیته مشورتی راهنمای رژیم غذایی که در مورد راهنماها مشاوره می‌دهند، با شرکت‌های غذایی، دارویی یا کاهش وزن یا گروه‌های صنعتی تضاد منافع داشتند.
یکی از اعضای پانل، فاطیما کودی استنفورد، طبق افشای عمومی، ده‌ها هزار دلار در سال 2022 از تولیدکنندگان داروهای چاقی، از جمله نوو نوردیسک و الی لیلی، در قالب حق مشاوره دریافت کرده است.
استنفورد به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد، اما دفتر پیشگیری و ارتقاء سلامت بیماری‌های آمریکا اشاره کرد که همه کاندیداهای پانل به دقت برای تضاد منافع بررسی می‌شوند.
جایی که قوانین تصویب شده تاثیر مستقیمی بر شرکت‌های چندملیتی غذایی دارند، آن‌ها اغلب در دادگاه‌ها مقاومت کرده‌اند. در مکزیک، شرکت‌هایی مانند کلاگز و نستله دولت را به خاطر معرفی برچسب‌های هشداردهنده روی بسته‌بندی و محدودیت‌های دیگر به دادگاه کشانده‌اند.
این برچسب‌ها – هشت‌ضلعی‌های سیاه که درباره زیاد بودن قندها، سدیم، چربی ترانس، چربی اشباع و کالری در محصولات هشدار می‌دهند – در سال 2020 معرفی شدند. چند مورد از این دعاوی توسط دیوان عالی مکزیک پذیرفته شده و هنوز در حال بررسی هستند.
نستله گفته است که “از برچسب‌گذاری روی بسته‌بندی که به مصرف‌کنندگان کمک می‌کند انتخاب‌های آگاهانه‌تری داشته باشند” حمایت می‌کند، از جمله برچسب‌های تأیید شده دولتی مانند Nutri-Score در برخی کشورهای اروپایی یا سیستم چراغ راهنمایی غذایی در بریتانیا.
ادامه جنگ کار خانه‌های غذای فراوری شده در امریکا و انکلیس با تشویق به گم کردن منطق علمی
صنعت غذا همچنین موفق شده است که این مسئله را به عنوان یک مسئله انتخاب شخصی مطرح کند. در برزیل، جایی که قانون‌گذاران در حال بررسی شامل کردن غذاهای فراوری‌شده در گروهی از محصولات هستند که مشمول مالیات بالاتری می‌شوند، صنعت غذا استدلال کرده که این مقررات می‌تواند گزینه‌های مصرف‌کننده را محدود کرده و غذا را گران‌تر کند.
پائولا جانز، یکی از بنیان‌گذاران و مدیر گروه مدافع سلامت عمومی ACT Promoção da Saúde (ACT Health Promotion)، می‌گوید که این اتهام در کشوری که گرسنگی یک مسئله عمده است، بسیار سر و صدا می‌کند.
تولیدکنندگان همچنین استدلال می‌کنند که آسیب ناشی از محصولاتشان نتیجه نبود اراده شخصی یا عدم موفقیت در ورزش کردن است، و “هیچ ارتباطی با صنعت یا محصولات فراوری‌شده‌ای که سیستم‌های داخلی ما را که اشتها را تنظیم می‌کنند، از پا در می‌آورند، ندارد”، گیلمور از دانشگاه بث می‌گوید.
حتی در محافل بهداشت عمومی هم توافق کمی درباره‌ی شکل قانون‌گذاری برای مواد غذایی فوق فرآوری‌شده (UPFs) وجود دارد.
نگرانی اصلی کارشناسان بهداشت عمومی این است که راهنمایی‌هایی که به مردم می‌گویند از UPFs پرهیز کنند، ممکن است باعث انگ‌زدن به کسانی شود که به خاطر شرایط اقتصادی مجبور به استفاده از غذاهای بسته‌بندی‌شده هستند. برخی نیز با انتقاد صنعت موافقند که تعریف UPFs خیلی گسترده است و نمی‌توان به طور واضح خط علیتی بین مصرف UPFs و اثرات آن‌ها کشید.
آدامز از دانشگاه کمبریج می‌گوید: شواهد درباره UPFs نشان‌دهنده‌ی “دامنه‌ای شگفت‌آور از پیامدهای بهداشتی” است. “اگر می‌خواهید از مردم بخواهید غذای کم‌فرآوری‌شده بیشتری بخورند، باید بپرسید چگونه می‌توانیم آن‌ها را حمایت کنیم تا خودشان در خانه آشپزی کنند.”
کریس ون تولکن، نویسنده کتاب “مردم فوق‌فرآوری‌شده” در یک جلسه‌ی کمیته‌ی مجلس اعیان اخیر گفت: “اصطلاح ‘فوق‌فرآوری‌شده’ لزوماً اصطلاح مفیدی برای قانون‌گذاری نیست که نیاز به ‘ظرافت واقعی’ دارد.” وی اشاره کرد که قوانین موجود که هدف‌شان غذاهای دارای چربی، قند یا نمک بالا (HFSS) است، بسیاری از UPFs را نیز در بر می‌گیرد.
اما اضافه کرد که این اصطلاح “روش بسیار قدرتمندی برای توصیف رژیم غذایی افتضاح ما” است. “ما شواهد محکمی داریم که یک الگوی واحد از رژیم غذایی وجود دارد که آسیب می‌رساند — و آن رژیم غذایی صنعتی، آمریکایی است که توسط شرکت‌های غذایی چندملیتی تولید می‌شود.”
خطر مرگ و زندکی برای کار خانه‌های غذای فراوری شده در امریکا و انکلیس چیه ؟ از چی میترسند؟ از اطلاع رسانی این علم به مردم ؟
او می‌گوید چیزی که شرکت‌های غذایی واقعاً از آن میترسند، این است که مواد UPF مثل افزودنی‌ها و تثبیت‌کننده‌ها هدف برچسب‌گذاری قرار گیرند. “وقتی شروع به دخالت در این مواد کنیم، آن‌ها دیگر نمی‌توانند غذاهایی تولید کنند که ما را وادار به خوردن بیشتر کند.”
واضح است که اکنون مردم بیشتر از قبل آگاه و نگران UPF ها هستند.
طبق یک نظرسنجی در فوریه که در ۱۷ کشور با شرکت ۱۰,۰۰۰ نفر انجام شد، دو سوم اروپایی‌ها باور دارند که غذاهای فوق‌فرآوری‌شده ناسالم هستند و در آینده مشکلات بهداشتی ایجاد خواهند کرد و ۴۰ درصد اعتماد ندارند که مقامات به‌خوبی آن‌ها را تنظیم کنند. تحقیقاتی که توسط Mintel در بریتانیا انجام شده، نشان می‌دهد که ۷۰ درصد بزرگسالان بریتانیایی سعی می‌کنند از غذاهای فوق‌فرآوری‌شده پرهیز کنند.
لنگ از دانشگاه سیتی می‌گوید: “حتی کارلوس مونتیرو هم در خواب‌هایش نمی‌دید که گفتمان عمومی تا این حد هماهنگ شود. مردم با این موضوع همراه شده‌اند.”
متخصصان امور شرکتی می‌گویند که شرکت‌های غذایی از سطح نگرانی عمومی درباره UPF ها شگفت‌زده شده‌اند و در حال تلاش برای یافتن راهی موثر برای مقابله با آن هستند.
یک لابی‌گر سابق غذا و نوشیدنی در بریتانیا می‌گوید: “صنعت حداقل باید سعی کند یک موضع مشترک پیدا کند که بتواند از خود دفاع کند. اگر این کار را نکند، این نوع واکنش احساسی احتمالاً شدت می‌گیرد و در آن زمان متوقف کردن آن بسیار دشوار خواهد بود.”
