آیا میتوان مرگ را شکست داد؟

در همین حال که غول‌های فناوری در تلاش برای افزایش عمر ما از طریق سرمایه‌گذاری در این حوزه هستند، آنجانا آهوجا این پرسش را مطرح میکند که آیا در نهایت عمر طولانی‌تر ممکن است؟ این کار به چه قیمتی است؟

سه نوجوان بخاطر شعری حماسی از بین النهرین باستان که در آن پادشاه (گیلگمش) در جستجوی راز زندگی ابدی است، آن را پروژه گیلگمش نامیدند. نزدیک به 40 سال پیش، استیو هوروات، برادر دوقلویش مارکوس و دوستشان یورگ زیمرمن که در آلمان بزرگ شدند، متعهد شدند که حرفه خود را وقف افزایش طول عمر انسان کنند. استیو که اکنون 54 سال دارد و متخصص ژنتیک در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس است، می‌گوید: «همیشه احساس می‌کردم که زندگی انسان بسیار کوتاه است.»

مارکوس روانپزشک شد و یورگ محقق هوش مصنوعی (AI). استیو به هدف اصلی خود وفادار ماند و تکنیکی را برای اندازه گیری سن بیولوژیکی سلول ها توسعه داد. ساعت هوروات، یک نشانگر پرکاربرد برای مشخصات ژنتیکی افزایش سن، یکی از مجموعه ای از اکتشافات طی دو دهه گذشته است که علم گسترش حیات را تقویت کرده است.

 زیست‌شناسان با استفاده از این تکنیک‌ها برای کمک به بازگرداندن بینایی به موش‌های پیر، راه‌هایی برای برنامه‌ریزی مجدد سلول‌های پیر پیدا کرده‌اند تا دوباره آن ها را جوان کنند. شرکتی با جوان‌سازی سیستم ایمنی بدنبال طول عمر است، یک نوآوری که برای دفع بیماری‌هایی مانند کووید-۱۹ طراحی شده است که هدفش بدن‌های ضعیف‌تر و مسن‌تر است.

تلاش برای اختیاری کردن مرگ (یا حداقل به طور معناداری به تعویق انداختن آن فراتر از هنجارهای فعلی) دیگر مانند زمانی که برادران هوروث تعهد به تحقق بخشیدن به آن دادند، یک کار حاشیه ای نیست، بلکه تلاش شرکت های بیوتکنولوژی چند میلیارد دلاری برای جذب دانشمندان برجسته از جمله برندگان جایزه نوبل است.

 پیری حتی در طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها (ICD-11)، یعنی کتاب مقدس پزشکی، کد خاص خود را دارد، MG2A. این تجدید نظر که اساساً سن بالا را به عنوان یک بیماری بازتعریف می‌کند، این ایده را به وجود می‌آورد که «افزایش سن به طور سالم » یک امر متضاد است. اگر بتوان سلول های انسانی را دوباره جوان کرد، آیا بطور کل پیر شدن منطقی است؟

تلاش برای تمدید تاریخ انقضا انسان فراتر از موعد مشخص شده، صرفاً یک موضوع زیست‌شناسی نیست. این یک موضوع اجتماعی عمیق و بالقوه است.

نظرات مردم در مورد طول عمر انسان متفاوت است. “محافظه کاران زیستی” استدلال می کنند که به تعویق انداختن مرگ با مهندسی مجدد چشمگیر بدن انسان از نظر اخلاقی اشتباه است. حتی برخی دیگر ممکن است ادعا کنند که تمام مراقبت‌های پزشکی و بهداشتی دقیقاً هدفش این است: به تأخیر انداختن مرگ تا آخرین لحظه ممکن.

از بحث ازدحام جمعیت که بگذریم، اگر مردم بتوانند دو، سه یا شاید چندین قرن زنده بمانند، جامعه با پرسش های عمیقی مواجه می شود. آیا می توان 200 سال با یک فرد ازدواج کرد؟ اگر درمان طولانی کردن زندگی یک امر طبیعی شود، آیا امتناع کردن از این درمان با خودکشی برابری می‌کند؟ آیا دنیایی که به تدریج پیرتر می‌شود در تله سکون گرفتار می‌شود و ایده‌های تازه جوانان که مشخصه‌ی پیشرفت است را ندارد؟

در سال 2013، گوگل یک واحد تحقیقاتی برای طول عمر راه اندازی کرد: Calico (مخفف شرکت California Life Company) که دارای ارتباط با شرکت ها و موسسات دارویی مانند دانشگاه هاروارد و موسسه فناوری ماساچوست (MIT) است. رویکرد آن، که بر مبارزه با بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی و سرطان متمرکز است، با هدف نزدیک‌تر کردن ما به حداکثر طول عمر تئوریک انسان، که حدود 140 تا 150 سال تخمین زده می‌شود، است.

این رقم با برون یابی خطر ابتلا به بیماری های مختلف بر اساس سن، یا ردیابی میزان کاهش اعضای بدن مرتبط با سن به دست آمده است. پیرترین فرد ثبت شده جهان، جین کالمان، در سال 1997 در 122 سالگی درگذشت.

با این حال، یک هدف بزرگتر در دوردست‌ها می‌درخشد: تمدید رادیکالی حیات، نویدبخش طول عمر انسان‌ها که به طور بالقوه در طول قرن‌ها و دهه‌ها ادامه داشته باشد. به احتمال زیاد این مأموریت آزمایشگاه‌های Altos است، یک استارت‌آپ جدید دره سیلیکون که تیمی از دانشمندان مشهور از جمله هوروث را گرد هم آورده است تا با جلوگیری از مرگ دست و پنجه نرم کنند.

 گفته می شود که Altos توسط جف بزوس، بنیانگذار آمازون و یوری میلنر، سرمایه گذار فناوری میلیاردر روسی الاصل و دوست مارک زاکربرگ حمایت می شود.

دیگر سازمان‌های نوپایی که به دنبال تمدید عمر هستند، عبارتند از: Hevolution Foundation، یک صندوق سرمایه‌گذاری غیرانتفاعی که به تحقیق در زمینه سلامت اختصاص دارد، که با فرمان سلطنتی در عربستان سعودی تأسیس شده و توسط محمود خان، مدیر ارشد علمی سابق پپسی کو، اداره می‌شود.

 بنیاد علمی Longevity در سوئیس، که قصد دارد یک میلیارد دلار برای همین منظور سرمایه گذاری کند. برای افراد فوق ثروتمندی که می توانند همه چیز به جز زمان را بخرند، پیری تنها یکی دیگر از مشکلات اساسی فناوری است که باید حل شود. بدن انسان ماشینی است که در طول عمر مداخله میکند و علم به طور بالقوه در آستانه ارائه یک راه حل چشمگیر است.

دانیل ایوز، زیست شناس سابق دانشگاه کمبریج که Shift Bioscience، یک استارت آپ بریتانیایی که از یادگیری ماشینی برای کشف پیری سلولی استفاده می کند، می گوید: «افرادی که این ثروت را [در تحقیقات ضد پیری] سرمایه گذاری می کنند، چاره ای دیگری جز این کار ندارند.»

 آیوز در همان مسیر تحقیقاتی مرتبط با آلتوس حرکت می‌کند و از پیدایش آن اطلاع داشت، اگرچه از گفتن چیزی در مورد رابطه احتمالی آینده بین شیفت و آلتوس خودداری می‌کند.

ایوز می‌افزاید: «تامین‌کنندگان مالی این پروژه ها همه چیز دارند، زندگی  همه چیز تمام و سرمایه ای که در خواب هم نمیتوان دید. تنها کاری که باید انجام داد تغییر واقعیت است. این واقعاً مانند یک مرز جدید به نظر می رسد زیرا ما هرگز نتوانستیم روی پرتگاه تنظیم بیولوژی خود بایستیم و داشتن زندگی دوم را تصور کنیم.»

ایوز معتقد است که این کار شدنی است و تنها مشکل زمان رسیدن به آن فرمول نهایی است. او همچنین افزود: “این یک راه طولانی و دشوار خواهد بود، اما از بین نمی رود.  افراد زیادی در حال سرمایه گذاری در این حوزه هستند و داده های بسیار امیدوار کننده ای برای آن وجود دارد. دست کشیدن از این موضوع با توجه به این پیشرفت ها کاری شرم آور است. ما میتوانیم آخرین نسلی باشیم که از بیماری های مرتبط با افزایش سن دست و پنجه نرم میکنیم.»

هوروات مانند ایوز خوش بین است و به من می گوید که نوع بشر «در یک لحظه تاریخی است. به نظر می‌رسد که همه چیز برای این کار مهیا شده.» حتی پروفسور تام کرک‌وود، زیست‌شناس برجسته دانشگاه نیوکاسل و مدرس سابق ریث که به مجلس اعیان بریتانیا در مورد افزایش سن توصیه کرده است، تمدید رادیکال حیات را نادیده نمی‌گیرد: «ما در حال مشاهده پیشرفت اولیه در جهت درک علم پیری هستیم، که ممکن بودن این حوزه را از لحاظ علمی توجیه میکند.”